Grondvuur

‘Ik negeerde de paniek die mijn borstkas verkrampte en riep haar naam. Mijn stem was vreemd schor en het was alsof de klank niet verder kwam, tegengehouden door de stoffige chaos om me heen. Er kwam geen antwoord.’

Op 22 februari 1944 vallen talloze bommen op het centrum van Nijmegen. Er vallen achthonderd doden en duizenden gewonden, en de impact is enorm – ook nog lang na de oorlog.

Als Julia een doos met oude brieven van haar oma vindt, begint ze uit nieuwsgierigheid te lezen. Haar oma schreef de brieven tijdens en na de Tweede Wereldoorlog aan haar overleden zus Corrie. Ze schrijft over de nasleep van het bombardement op Nijmegen, maar ook over haar ouders en de jongen die ze later op haar werk leert kennen.

Julia ontdekt een oud familiegeheim in de brieven, en gaat vastbesloten op onderzoek uit. Maar haar oma houdt haar mond stijf dicht, en ook bij haar moeder komt ze niet veel verder. Wat doe je als het verleden zo nadrukkelijk aanwezig is, maar niemand erover praat?

Grondvuur wordt verteld vanuit het perspectief van Julia in het nu, haar moeder Eva in de jaren ’80 en via de brieven van haar oma Ans.