Een bijna eindeloze afstand

Er zijn maar enkele boeken die zo’n sterk verhaal weten neer te zetten, waarin interculturaliteit, discriminatie en identiteitsvorming in de hedendaagse Westerse wereld een belangrijke rol spelen, en tegelijkertijd een verhaal vormen dat voor jongeren herkenbaar, grappig, emotioneel en vooral aantrekkelijk is. Ze zorgen ervoor dat we de wereld opnieuw gaan bekijken en juist deze boeken prijken bijna altijd bovenaan de leeslijst van middelbare scholieren. De roman van Tahereh Mafi past helemaal in dit straatje en biedt een nieuw, eerlijk en rauw verhaal dat aanzet tot gespreksvoering in de klas.  Hoe is het om als zestienjarige moslima op te groeien in een omgeving waar weinig begrip is voor meisjes met een niet-witte huidskleur en een hoofddoek? Hoe is het als mensen eerst je huidskleur zien, dan je hijab en dan pas verder kijken? Hoe is het om altijd aangestaard, beledigd of zelfs aangevallen te worden -alleen maar vanwege je geloof?
Tahereh Mafi baseerde Een bijna eindeloze afstand op haar eigen middelbare schoolervaringen en schreef een realistisch verhaal over onverdraagzaamheid, stereotypering en islamofobie. Ze verweefde dit met een tijdloos interraciaal liefdesverhaal, waardoor het boek een echte must-read werd. 

Flaptekst
Het is 2002, een jaar na de aanslagen van elf september. Het is een turbulente en verwarrende tijd. Zeker voor iemand als Shirin, een zestienjarig moslimmeisje dat het zat is om altijd aangestaard, beledigd of zelfs aangevallen te worden. Ze is het zat dat mensen haar niet zien om wie ze is, maar altijd direct een oordeel klaar hebben en denken te weten wat zij denkt of voelt.
Ocean James is de eerste persoon in tijden die haar echt lijkt te willen leren kennen, maar ze komen uit twee schijnbaar onverenigbare werelden. En Shirin heeft de muur om zich heen zo zorgvuldig opgebouwd dat ze niet zeker weet of ze wel in staat is om hem af te breken. 

Thematiek
Cultuurverschillen; verliefdheid; schoolleven; adolescentie; racisme; Islam; breakdance 

Stijlelementen
Het verhaal maakt gebruik van een vertellend ik, waarbij de interne monoloog wordt afgewisseld met veel dialogen, waarvan enkele per sms of chatspeak. In de chatspeak worden punten aan het einde van de zin vaak weggelaten, maar er is geen aangepaste spelling of gebruik van chattaal/afkortingen aanwezig. Doordat het verhaal achteraf wordt verteld, maakt de verteller soms een uitstapje om de lezer extra informatie te geven. Het verhaal bevat hierdoor ook verschillende flashbacks.  

Goed om te weten:

• Biedt een inkijkje in de Perzische cultuur;

• Biedt een goede tussenstap tussen jeugdboeken en de literatuur in de bovenbouw;
  
• Met name geschikt vanaf 14 jaar;  
• Van de auteur van de bestselling YA-serie Touching Juliette; 
• Lesmateriaal beschikbaar;
• De hoofdpersoon verliest zich in breakdance (net als de auteur overigens, kijk maar). Leuk voor diegenen die dit zelf ook beoefenen!
• Vertaald vanuit het Engels.