Myrthe en Linda zijn deze week afgereisd naar Italië. Nee nee, ze gingen niet zomaar op citytrip – het was tijd voor een bezoek aan de Bologna Children’s Book Fair! Deze boekenbeurs trekt jaarlijks meer dan 1000 exposanten uit ruim 85 landen en regio’s. Kortom: het is the place to be voor de internationale boekenwereld.

Benieuwd hoe het er op zo’n evenement precies aan toe gaat? Myrthe neemt ons mee in de wondere wereld van de boekenbeurs.

De boekenbeurzen zijn met name bedoeld voor het verhandelen van vertaalrechten. De foreign rights-teams van agenten en uitgeverijen zijn aanwezig om hun aankomende boeken te pitchen aan redacteuren en uitgevers en hopen dat je enthousiast genoeg raakt om het manuscript aan te vragen en te lezen.

De afspraken duren in principe 30 minuten en soms worden daarin meer dan tien boeken besproken – je moet dus goed opletten en in een split second beslissen of je iets wil zien of niet. Natuurlijk kan je per e-mail altijd nog terugkomen op je beslissing, maar vaak heb je na een beurs al zoveel leeswerk liggen, dat je niet alsnog de boeken gaat aanvragen waar je in eerste instantie van dacht dat het niets voor je zou zijn.

In de weken voor de beurs worden we overladen met catalogi en e-mails: ‘Kijk, dit boek komt eraan en mag je écht niet missen’, ‘Kijk, dit is onze catalogus, laten we die straks bespreken.’ Ik probeer deze mails allemaal door te nemen, maar het is zo ontzettend veel werk – de boeken en auteurs waar ik op dat moment mee bezig ben, gaan eigenlijk voor.

Gelukkig hebben we een scout die de markt in de gaten houdt en ons een lijst stuurt met titels die we volgens haar niet mogen missen. En zij heeft ook een groot team van lezers die soms al vooraf laten weten dat iets helemaal niet zo tof is als het lijkt.

Tot slot bespreek ik met Linda wat we denken dat we nodig hebben: hebben we wel een vette fantasy-titel voor het volgende jaar? Willen we romantische boeken uitgeven? Of zijn we juist op zoek naar thrillers?

Dit jaar waren er minder mensen aanwezig in verband met corona, vooral de Amerikaanse uitgeverijen en agenten misten. Normaal gesproken heb ik rond de 50 afspraken, dit jaar ‘maar’ 19. Ik sprak onder andere onze scout, een paar Amerikaanse uitgeverijen en bijvoorbeeld de agent van Jennifer Lynn Barnes. Ook zagen we een paar Franse en Scandinavische agenten.

Dit jaar heb ik het best goed gedaan en ben ik kritisch geweest! Het zijn er meestal ver boven de 100, maar deze keer zijn het er ‘maar’ 53. Ik heb in verband met erge drukte de scoutlist niet helemaal goed door kunnen nemen, dus dat doe ik straks nog – en dan komen er wellicht nog een paar bij.

Zeker! Normaal gesproken heb je 2x op een dag een half uurtje pauze – deze keer hadden we iets meer ruimte in ons schema en hebben Linda en ik tussendoor ook nog wat met elkaar kunnen kletsen.

Na de beurs, rond een uurtje of 5/6, ga je vaak borrelen met internationale vrienden en bekenden. Daar wordt natuurlijk over boeken gesproken, maar vaak ook over hele andere dingen – je leert elkaar na al die jaren best goed kennen en ik heb echt vrienden gemaakt.

Na de borrel heb je meestal nog een zakelijk diner – in Italië is dat natuurlijk geen straf. Vaak ben je rond 23.00 uur wel klaar met werkdingen en kun je terug naar je hotel. De wekker gaat wel weer vroeg: we proberen om 09.00 uur alweer op de beurs te zijn.

Het weer kunnen zien van mijn internationale vrienden en een paar dagen lang ondergedompeld wordt in de wereld van boeken met allemaal mensen die net zo van verhalen houden als jij. Maar ook het afspreken met zelfstandige uitgevers uit het buitenland om zakelijke dingen met hen te bespreken en vooral tips & tricks uit te wisselen. Ik kan vaak zoveel van ze leren!

Als er tenminste één boek is dat ik tijdens de weg naar huis niet uit mijn hoofd kan krijgen en waarop ik niet kan wachten om het te lezen.

Je hoort het – een bezoek aan de boekenbeurs zorgt voor een enorme dosis inspiratie én werk voor Myrthe en Linda. Benieuwd naar welke manuscripten we uitkiezen om daadwerkelijk uit te geven? Blijf ons dan zeker volgen!