De komende maanden zetten we elke maand een vertaler in het zonnetje! Vandaag stellen we onze vragen aan Barbara Lampe, vertaler van onder andere Toen de maskers kwamen bij Blossom Books.

Eigenlijk is dat altijd mijn laatste vertaling. Daar ben je dan zo’n drie maanden intensief mee bezig geweest; het was even jouw wereld. Soms is het ook moeilijk om een vertaling los te laten en aan een nieuwe opdracht te beginnen. Ik ga dan eerst altijd het huis opruimen of klussen.

Bedoel je die ik zelf heb vertaald? Dat is er pas één: Toen de maskers kwamen, een spannende psychologische thriller van Jennifer Dugan. Of bedoel je die ik zelf gelezen heb? Dat is alweer een oudje: De hemel begint bij je voeten van Jandy Nelson.

Na heel veel omwegen! Ik had eerst Frans gestudeerd, dat was het niet voor mij. Toen Kunstgeschiedenis. Superleuk, maar wat kon ik ermee? Een tijdje muziek gemaakt. Toen omgeschoold tot meubelmaker, maar dan moet je heel veel hoofdrekenen en ik ben echt een talenmens (mét dyscalculie). Na het zoveelste rotbaantje wees een vriendin mij op persklaar maken, omdat ze mij een pietje-precies vond. Vanuit het persklaar maken ben ik na een paar jaar zelf gaan vertalen. Ik vond het meteen het leukste werk dat er bestaat. Dat vind ik nog steeds.

Het leukste vind ik het puzzelen met woordgrapjes en het zoeken naar hoe je iets in het Nederlands zegt. Een andere leuke bijkomstigheid vind ik dat ik thuis werk, geen baas heb, en regelmatig met mijn honden kan gaan wandelen. Soms, als de klus echt leuk is, kan ik ’s ochtends haast niet wachten om te beginnen. Eigenlijk ga ik nooit met tegenzin aan het werk. Elke vertaling heeft wel iets. En je leert iets van ieder boek.

Ik krijg als ik geluk heb een leuke vertaalklus. Ik reken uit hoeveel woorden ik minimaal per dag moet vertalen om de deadline ruimschoots te halen. En dan begin ik gewoon. Zoals gezegd loop ik tussendoor veel met de honden, dit zorgt voor verplichte pauzes en daarna een frisse blik. Al wandelend krijg ik vaak ook goede invallen voor een vertaalkwestie waar ik dan mee zit. Als ik de vertaling voor de eerste keer af heb, lees ik hem nog een of twee keer helemaal door, afhankelijk van hoeveel tijd ik nog heb. Ik verbeter de fouten die ik tegenkom en verander de zinnen waar ik over struikel.

Soms vind ik het wel eens moeilijk dat niemand me vertelt of ik goed bezig ben, of ik op de goede weg zit en de juiste toon heb gevonden. Dan kan ik opeens heel onzeker worden. Gelukkig overkomt me dit steeds minder vaak.